Is mijn hond gelukkig?

Het houdt me soms bezig, of mijn honden wel gelukkig zijn.

Via deze blog wil ik mijn dierenervaringen met jullie delen. En dat kan je hier dan ook verwachten: mijn ervaringen als trotse eigenares van een ‘roedeltje’ vrolijke honden.

Een vrolijke beestenboel

Van thuis uit hebben we altijd dieren gehad: honden, katten, pony’s, paarden, geiten én 1 geweldige kraai genaamd Ambrosius die als kuiken uit het nest was gevallen; hij had reuma!

Ik heb dezelfde weg afgelegd. Alleen heb ik er kippen, ganzen, eenden en cavia’s aan toegevoegd. Een kraai heb ik helaas niet. Maar de jaren hebben jammer genoeg mijn dierenstapel drastisch doen inkrimpen: ik deel nu mijn tijd met 4 honden, 2 cavia’s, 2 ezels, 1 pony, 1 Falabella, 3 kippen én een vriend. En met Pettersen….

Ik besef nu dat bloggen makkelijker lijkt dan het is. Ik ben al weken bezig om mijn eerste blog in een vorm te gieten: online cursussen gevolgd, boeken gelezen….

Maar nu ben ik het zat, ik start gewoon! Dus……. Vraag jij jezelf ook wel eens af:

Is mijn hond gelukkig?

Denk even met me mee.

We geven ze alles wat hun hartje begeert en we beschouwen hen als een lid van het gezin. We doen er alles voor. We weten, denken en hopen dat we ze goed opvoeden.
En ze geven jou daar veel voor terug, graag zelfs. Maar het leven gaat snel, en tijd is kostbaar.

We leven immers het ‘perfecte leven’ en we willen in alles uitblinken en streven naar:

Het perfecte gezin
Een glansrijke carrière
Een mooi huis
Een fantastische tuin (liefst mét zwembad)
Culinaire hoogstandjes in de keuken
Een rijk sociaal leven
De perfecte vakanties
…

En dat delen we graag iedere dag op social media. En… daar hoort de perfecte hond bij, toch?

Maar is jouw hond dan ook gelukkig?

Iedere hond heeft een eigenheid, een uniek karakter ongeacht zijn afkomst of ras.

Mag jouw hond wel hond zijn?

Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, wij hebben onze off-days. Onze honden evenzo.
En daar staan we te weinig bij stil.

Hier volgt een kleine greep uit het dagelijkse drukke leven samen met onze honden.
Onze honden moeten:

Braaf zijn, uiteraard!
Komen als je hen roept.
Knuffels aanvaarden, ook al liggen ze lekker te slapen.
Gaan plassen als wij daar tijd voor hebben. Je herkent vast ‘ja zet hem anders maar efkes in den hof!’.
Eten als wij daar tijd voor hebben, ‘doemme den hond vergeten eten te geven, doede gij da straks efkes schat?’. En dan zit Lady al een half uur te kwijlen van de honger.
Tijdens visite vooral braaf zijn: ’Niet opspringen jongen!’.
Zeker niet trekken aan de lijn (zij heeft net een toffe reu geroken of moeten jullie dringend terug op cursus?).
Geen vuilbakken leegmaken.
Een pootje geven, ook al snappen ze daar geen bal van, gewoon een kwestie van routine!
Gaan zitten want jij wil dat nu, en ze doen het ook altijd, hoe lief.
Gaan liggen (LIG!). Jij wil laten blijken dat ze gehoorzaam zijn, ook dat doen ze!
In de auto niet te druk doen want ja, we staan in de file en ‘ik moet mij concentreren’ en de kinderen zijn ook nog eens ruzie aan het maken. Zo saai, dat lang stilzitten… of iets langer gaan wandelen misschien?
Zeker geen scheten laten als er bezoek is, want onze visite zit er dan ongemakkelijk bij, wij kennen de geurtjes al wel, maar toch…!
Zich laten borstelen.
Niet in drollen rollen of in het slijk, ‘allé onze kleren, en dat stinkt wel!’.
Niet te veel snuffelen tijdens de wandeling. Nochtans snuffelen is jouw hond zijn wereld.
In de tuin NIET graven al bedoelen ze het nog zo goed.
Maar een korte wandeling want er is geen tijd, dus dat kakje en plasje moeten ze maar wandelend doen (dat heb je vast al eens gezien).
Niet opspringen, op niets kauwen dat je niet gegeven hebt, niet krabben aan de deur.
…

Een hondenleven

Hebben jullie iets herkend of vergis ik mij? Een hondenleven is echt geen gemakkelijke ‘job’ als je eerlijk bent.

Honden zijn super empathisch en hebben al gezien, zelfs al voor we het dachten, wat we gaan doen.

Weet jouw lieveling niet wanneer jullie gaan wandelen?
Weten ze het wanneer je weggaat?
Zijn ze niet superblij als ze je terugzien?

Dus als je s ’avonds voor je tv zit met het ganse gezin, of alleen en jouw lieve loebas ligt naast je in de zetel, of op zijn kussen, vraag je dan eens af als hij weer eens een diepe zucht slaakt, waarom hij dat eigenlijk doet.

Is het van tevredenheid of van het harde werk dat hij iedere dag verricht?

Laat het mij weten 😉.

Dierbare groetjes,
Ria